Bekender dan Madonna
Platvoeten, voorbij de houdbaarheidsdatum, geringe bovenwijdte en unieke erotische kwaliteiten. Dat beeld roept Tomas Ross op in zijn gedramatiseerde reconstructie van de laatste levensperiode van vermeend spionne Mata Hari. Op 15 oktober 1917 stierf de enige echte levende legende van Nederlandschen huize voor de lopen van een Frans vuurpeloton. Maar waarom eigenlijk?
(45 minuten).
Bio
Tomas Ross (1944, pseudoniem van Willem Hogendoorn) is auteur en scenarist. Na het gymnasium in Den Haag deed hij propedeuse geschiedenis aan de VU in Amsterdam, studeerde daarna aan de School voor de Journalistiek in Utrecht en werkte korte tijd als journalist voor Het Vaderland, waarna hij in 1974 zijn doctoraal niet-westerse sociologie behaalde aan de Universiteit van Amsterdam. Van 1974 tot 1980 werkte hij in diverse beleidsmatige functies binnen het welzijnswerk voor migranten, tot hij in 1979 zijn eerste boek schreef, Loch Ness – mythe of werkelijkheid. Niet lang daarna volgde onder het pseudoniem Tomas Ross zijn eerste thriller, De honden van het verraad (1980). Na het schrijven van de televisieserie Op eigen risico in opdracht van de VARA richtte hij het film- en tv-productiebedrijf Topaz Pictures op. Sinds die tijd is Ross fulltime auteur en scenarist. Ross schreef sinds de vroege jaren tachtig tientallen romans, onder meer over het Englandspiel, de Greet Hofmans-affaire, de val van Srebrenica, de dood van Mathilde Willink en de moord op Pim Fortuyn. In vrijwel elk boek van Tomas Ross werkt hij een bestaand gegeven uit tot een verhaal waarin de feiten een even grote rol spelen als de verzonnen gebeurtenissen. Vaak houdt de mogelijke oplossing verband met een samenzweringstheorie. Het is niet verwonderlijk dat Ross, zoon van een oud-verzetsman en pionier van de BVD, veel van zijn verhalen ontleent aan de Tweede Wereldoorlog en aan de activiteiten van de geheime inlichtingendienst. Drie van zijn romans werden bekroond met De Gouden Strop, de jaarlijkse prijs voor de beste Nederlandstalige thriller: Bêta (1987), Koerier voor Sarajevo (1996) en De zesde mei (2003), ook werd hij in 2006 genomineerd voor De hand van God (2005). Sinds 2002 verschijnt zijn werk bij Cargo, een imprint van De Bezige Bij. Hier publiceerde hij de romans Omwille van de troon (2002), De zesde mei (2003), Mathilde (2003), De mannen van de maandagochtend (samen met Rinus Ferdinandusse, 2003), Kidnap (samen met Rinus Ferdinandusse, 2004), De dubbelganger (2004), De anjercode (2005), Plaats delict (met foto’s van Iona Hogendoorn, 2005), De hand van God (2005) en King Kong (2006). Ook verschenen bj Cargo nieuwe edities van eerder verschenen boeken, zoals Bloed aan de paal, De man van Sint Maarten, Koerier voor Sarajevo en Het verraad van ’42. Samen met Maj Sjöwall, beroemd door de samen met haar man Per Wahloo geschreven internationaal vermaarde politiereeks, schreef Ross in 1991 De vrouw die op Greta Gabro leek, een roman die wereldwijd werd vertaald. In 1989 was hij een van de initiatiefnemers voor de Maand van het Spannende Boek, waarvoor hij ook het eerste geschenkboekje schreef, Mode voor Moskou. In 2003 verscheen van hem het jaarlijkse geschenkboek van de CPNB, getiteld De klokkenluider. Ook schreef hij kinderboeken, zoals Help, ze ontvoeren de Koningin, Het levende lijk en De man die tweemaal verdronk, korte verhalen, hoorspelen en een toneelstuk. Als scenarist is Ross bekend van de TV-series De Brug (1990) en Wij Alexander (1998). Daarnaast ontwikkelde hij de storylines voor de series UNIT XIII en Spangen. De televisiefilm In het belang van de staat (script Tomas Ross, regie Theo van Gogh) werd in 1998 bekroond met een Gouden Kalf. Met Van Gogh maakte Ross daarna nog de film De nacht van Aalbers (2002) en de komische serie Au! (1999). Ook werkte Ross mee aan de door Van Gogh gemaakte verfilming van De zesde mei, de roman over de moord op Pim Fortuyn. Maandelijks heeft Ross, ooit een begenadigd jeugdvoetballer, een column in het voetbaltijdschrift Johan. Ross is getrouwd en heeft twee dochters en een zoon.
http://www.tomasross.nl